dag10
als kers op de appelmoes, krijg ik een aangenaam toetje.
ik dacht te moeten klimmen, en wel heel gemeen.
mocht ik de laatste etappe naar benee, van het zadel, windje mee.
is er dan toch een god die bestaat?
of juist niet...
aangezien iedereen de andere kant op gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten