met de bus

omdat ik zo nu en dan een heel lui persoon ben, ga ik vandaag met de bus..
en wel naar marrakesh, 160 kilometer door een werkelijk schitterend natuurschouwspel,
die door de hevige regen van van de laatste tijd zo groen is, dat je ons haast niet ziet..
spijt als haar op de rug, dat ik niet ben wezen fietsen, afin de bus...

in marokko is het niet mogelijk, behalve als je naast de zee fietst met zeewind,
frisse lucht in te ademen, buiten smok, binnen sigarettenrook,
en in de bus, de uitlaatgassen van diezelfde bus, door het openstaande luikje

de marokaan denkt voor je, nog voor ik ook maar 'naar marrakesh' heb gezegd,
heb ik een kaartje, ligt mijn fiets in zijn geheel onder in diezelfde bus,
en heb de fietsen-onder-in-bus-legger iets te veel fooi gegeven.

de bus rijdt hard en zijn voornamelijkste doel is alles in halen,
het liefst via de berm, want dan stuitert het fietsje zo lekker onderin.

bij elke halte wemelt het van de fietsen-onder-in-bus-leggers en
mensen die stiekem meewillen zonder te betalen..
zo nu en dan verschijnt er een gelovige die hetzijne kwijt wil voor een beetje geld,
denk ik want verstaan doe ik ze niet.

bij elke stop kun je plassen, een broodje ei halen, thee drinken,
en een soepje eten, en iedereen vraagt een fooitje voor het zijne

afin, een aanrader